С 23 февраля и до конца мая в информационно-библиотечном центре Вердомичского детского сада-средней школы проходила акция «Читаем книги о войне!», посвященная 75-летию Великой Победы.
Жительнице Доброволи Полине Васильевне Биль 92 года. Многое пришлось пережить за девять десятков лет. Но самые тяжелые воспоминания связаны с отрочеством, на которое пришлась война.
Надежда Антоновна Гутор из Занок повзрослела очень рано. Она – дитя войны. На ее долю выпала горькая участь быть в числе угнанных в Германию в военное время.
Местом для сбора подписей стала площадка в центре города. Здесь разместили столы, портреты действующего Президента, растяжки с логотипами ФПБ, РОО «Белая Русь», ветеранской организации. Члены инициативной группы собирали подписи в защитной экипировке (масках и перчатках), а также в кепках и передниках с логотипом профсоюзов Беларуси.
22 июня, в День всенародной памяти жертв Великой Отечественной войны, состоялось возложение цветов и венков к братской могиле советских воинов и партизан в райцентре.
Нядаўна свой 75-гадовы юбілей адзначыў мясцовы паэт Іван Ламашкевіч. Напярэдадні адбылася сустрэча з ім у Свіслацкай раённай бібліятэцы. Да гэтай даты работнікі бібліятэкі склалі зборнік вершаў пад назвай «Отголосок ушедшего лета».
Вёска Юшкавічы знаходзіцца недалёка ад раённага цэнтра, хаваючыся ад шумнай аўтадарогі, што ідзе ў абход Белавежскай пушчы. Дарожны ўказальнік паведамляе аўталюбіцелям, што да населенага пункта рукой падаць, нават няма аднаго кіламетра. Яшчэ да Вялікай Айчыннай вайны вёска ўваходзіла ў склад Грынкаўскага сельсавета. Зараз гэта тэрыторыя Вердаміцкага сельсавета. Даследчыкі лічаць, што назва вёскі ўтворана ад асновы юшка – студзень, страва са свежай рыбы. У 1897 годзе населены пункт знаходзіўся на тэрыторыі Свіслацкай воласці. На той час там быў 21 двор, дзе пражывалі 150 чалавек. Найбольшая колькасць жыхароў была зарэгістравана ў 1905 годзе. Вядома, што ў той год у вёсцы было 165 чалавек. Многа жыхароў насяляла вёску і пасля вайны. Старэйшыя людзі памятаюць, што на працу ў калгас хадзілі каля васьмідзесяці чалавек. Аб’ектаў сацкультбыту ў вёсцы не было. Па вечарах пасля працоўнага дня юнакі і дзяўчаты прама на вуліцы арганізоўвалі танцы. Быў у вёсцы нават свой музыкант. Малады чалавек сам авалодаў майстэрствам ігры спачатку на губным гармоніку, пазней – на гармоні. Так што вячоркі праходзілі весела. З кожным годам юшкавічан станавілася ўсё менш. У 2003-м тут пражывалі 58 чалавек. Зараз у вёсцы зарэгістраваны 18 чалавек, з іх 6 – працаздольнага ўзросту, 11 – пенсійнага і 1 дзіця.